آردوینو – توابع

توابع (Functions) به ساختار برنامه ها این اجازه را می دهد که بخش هایی از کد را برای انجام کارهای فردی اختصاص دهد. مورد رایج برای ایجاد یک تابع ، زمانی است که ما نیازمند انجام چندین بار یک عمل یکسان در یک برنامه هستیم.

استاندارد سازی قسمت های مختلف کد به توابع چندین مزیت دارد :

توابع (Functions) به نظم برنامه نویس کمک می کند و باعث منظم شدن برنامه می شود. همچنین موجب سهولت در فهم برنامه خواهد شد.
توابع یک عمل را در یک قسمت از برنامه رمزگشایی می کنند به گونه ای که فقط نیاز است یک بار باید به آن رجوع شود و رفع مشکل (debug) کرد.
این کار تغییر خطا های احتمالی را نیز کاهش می دهد (اگر مجبور به اصلاح کد های برنامه نویسی شده شویم) .
توابع باعث می شوند که کل طرح کوچکتر و جمع و جور تر شود زیرا در بخش هایی از کد بارها استفاده می شوند.
توابع استفاده مجدد از کد را در برنامه های دیگر به صورت ماژولار آسان تر می کنند و استفاده از توابع اغلب باعث می شود کد خوانایی بالاتری داشته باشد.

دو تابع مورد نیاز که در یک طرح آردوینو یا یک برنامه وجود دارد () setup و () loop اند و سایر توابع باید در خارج از براکت های این دو تابع ایجاد شوند.

متداول ترین فرم دستوری برای تعریف یک تابع عبارت است از :

تعریف تابع :

یک تابع خارج از هر تابع دیگری ، بالاتر یا زیر تابع حلقه () loop تعریف می شود.

ما می توانیم تابع را با دو روش تعریف کنیم :

1- روش اول :

افی است که قسمتی از تابع را (که نمونه اولیه تابع نامیده می شود) بالای تابع حلقه بنویسیم ، که شامل موارد زیر است :

نوع بازگشت تابع
اسم تابع
نوع آرگومان تابع ، بدون نیاز به نوشتن نام آرگومان

نمونه اولیه عملکرد باید به یک سیمیکالُن (؛) ختم شود. یعنی در انتهای آن سیمیکالُن می گذاریم .

مثال زیر تعریف تابع را با استفاده از روش اول نشان می دهد.

مثال :

int sum_func (int x, int y) // function declaration {
   int z = 0;
   z = x+y ;
   return z; // return the value
}

void setup () {
   Statements // group of statements
}

Void loop () {
   int result = 0 ;
   result = Sum_func (5,6) ; // function call
}

2- روش دوم :

قسمت دوم که تعریف تابع نامیده می شود ، باید زیر تابع حلقه نوشته شود که شامل موارد زیر است :

نوع بازگشت تابع
اسم تابع
نوع آرگومان تابع ، در اینجا باید نام آرگومان را اضافه کنید.
بدنه تابع (عبارات داخل تابع زمانی که تابع را صدا می زنیم)

مثال زیر تعریف تابع را با استفاده از روش دوم نشان می دهد.

مثال :

int sum_func (int , int ) ; // function prototype

void setup () {
   Statements // group of statements
}

Void loop () {
   int result = 0 ;
   result = Sum_func (5,6) ; // function call
}

int sum_func (int x, int y) // function declaration {
   int z = 0;
   z = x+y ;
   return z; // return the value
}

روش دوم فقط تابع بالای تابع حلقه را بیان می کند.

منظور از تابع در تمامی موارد فوق همان Function در زبان انگلیسی است.